|
Hoewel
Plopsaland De Panne startte in april
2000, heeft een park een erg lange geschiedenis
achter zich als “de Meli”.
Het begon allemaal begin jaren ’30
met een West-Vlaamse imker die verstand
had van goed zaken doen.
Alberic-Joseph Florizoone werd geboren
op 10 maart 1907 in het West-Vlaamse
plaatsje Wulpen. Tijdens de eerste wereldoorlog
ging hij bij familie in Adinkerke schuilen
en zowaar… het statige dorpje
aan de kust zou één van
de belangrijkste plaatsten in zijn leven
worden.
Na de oorlog besloot Alberic om als
jonge ondernemer de honing te commercialiseren
en aan de man te brengen. Tot zijn grote
verbazing was de verkoop van honing
een groot succes. Het succes was zelfs
zo groot, dat hij op regelmatige basis
bij andere imkers honing moest aankopen
om deze te kunnen doorverkopen.
Om de verkoop van de “Veurne Ambacht”-producten
te stimuleren trok Alberic op regelmatige
basis ook naar grootsteden zoals Antwerpen
of Brussel. In Antwerpen mocht hij bijvoorbeeld
een paviljoen openen waar hij zijn producten
mocht verkopen. Om extra toeristen te
lokken plaatste hij in zijn paviljoen
ook een publiekstrekker: de Dansende
Fonteinen, een muzikaal waterorgel.
Zijn grootste succes - wat honingproductie
betreft - was echter zijn stand van
“Veurne-ambacht-honing”
op het 9e voedingssalon van Brussel
in 1932. Alberic plaatste er zijn ‘Glazen
Bijenkorf’ tentoon en kon op heel
wat enthousiasme rekenen.
In 1934 besloot Alberic om ruimte de
creëren waar hij voordrachten kan
geven over de bijen en honing. Als uitvalsbasis
koos hij een lap landbouwgrond in Adinkerke,
niet zo ver van de kust en het station.
Buiten de tentoonstellingsruimten, kwamen
er enkel nog een gebied voor dieren
en een doolhof op zijn domein. Van attracties
was op dat moment vanzelfsprekend nog
geen sprake.
Op paaszondag 1935 opende “Het
Paleis der Bijen” de deuren. De
naam die men voortaan voor ‘pretpark’
en honingproducten ging gebruiken -
Meli - is een anagram van het Franse
woord ‘miel’, wat zoveel
als honing wil zeggen.
Na de oorlog zat Alberic opnieuw boordevol
plannen. Zo wou hij een nieuw hoofdgebouw
openen, een wandelgebied met tal van
watervalletjes en veel natuur. Van februari
tot einde juni 1952 was heel het gebied
herschapen in een groot bouwterrein
om alles af te krijgen. En op 28 juni
heropende het park onder de naam MeliPark.
Sinds 1952 verdween het educatieve van
MeliPark stilletjes op de achtergrond,
om het speelse naar boven te halen.
Om de twee of drie jaar openden nieuwe
attracties zoals de Sprookjestuin in
1954, de Monorail (1973) en de Keverbaan,
tot groot jolijt van de talrijke bezoekers!
Niets kon er nog mis gaan… tot
in 1979 de grote Meli-brand uitbrak.
In de kelderverdieping van het hoofdgebouw
brak brand uit en zorgde er al snel
voor dat het volledige hoofdgebouw in
de as lag. Er werd geschat dat er voor
ongeveer één miljoen (frank)
aan schade was. Alberic en de directieraad
van Meli bleven echter niet bij de pakken
zitten en besloten vlug om alles opnieuw
in orde te brengen. Enkele jaren later
opende dan ook een nieuw hoofgebouw.
In datzelfde jaar opende het Apirame
de deuren: de wondere wereld der bijen.
Deze attractie vertelde hoe de bijtjes
werken en waar de honing vandaan komt.
Enkele jaren later openden opnieuw enkele
grote attracties zoals het Piratenschip
(1981), Djinn/Vliegende Tapijt (1984)
en boomstamattractie Splash (1989).
Tot einde jaren ’80 gaat alles
goed met het honingbedrijf en het pretpark.
Maar vanaf begin jaren ’90 loopt
het niet zoals gepland. Bezoekers blijven
weg en het pretpark blijft verliezen
opstapelen. De familie Florizoone kan
dit verlies goedmaken door geld uit
het honingbedrijf te investeren in het
park, maar de verliezen blijven zich
opstapelen.
Wanneer in 1992 Alberic overlijd, komt
er dan ook een einde aan de glorietijd
van Meli. Jaar na jaar komen diverse
crisismanagers op de grote troon om
het pretpark te redden van de ondergang.
In 1999 besluit de familie Florizoone
om akkoord te gaan met het voorstel
van Studio 100 en de Vlaamse Media Maatschappij
– het moederbedrijf achter o.a.
VTM en Kanaal 2 – om het park
te verkopen.
Op zondag 3 oktober 1999 worden de mensen
uit de Westkust uitgenodigd om gratis
te genieten van het laatste dagje Meli.
Tegen sluitingstijd zoemen de bijen
in het Apirama voor de laatste keer
om nadien plaatst te maken voor een
hond, een varken, twee muizen en een
kabouter met twee belletjes op zijn
muts. Meli was niet meer…
Bronnen:
- Boek 'Meli, mijn leven' : ISBN :90
7259 200 X
- Website Meli : www.meli.be
- Parkcast, aflevering 33 : www.fotogalerijen.be/parkcast
|
